7.11.12




ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

(Ένα κείμενο για το πώς γράφτηκε Ο Τρι, το τριγωνάκι)


Αφιερωμένο στους μικρούς αναγνώστες και φίλους μου.

Αγαπημένοι μου φίλοι
Θα ήταν ένα βροχερό βράδυ του Γενάρη, όταν συνάντησα τον Τρι το τριγωνάκι και αποφάσισα να γράψω τη μοναδική του ιστορία. Ταξίδευα με το Μετρό, όταν δυο μικρά παιδιά μπήκαν μέσα και χτυπούσαν τα τριγωνάκια τους, σπάζοντας με το γλυκό τους ήχο τη μονοτονία του θορύβου που έκαναν οι συρμοί του τρένου.
Κανείς από τους ταξιδιώτες δεν έδωσε σημασία σε δυο παιδιά που χτυπούσαν τα τριγωνάκια τους. Και πώς άλλωστε; Οι γιορτές είχαν περάσει και εμείς οι μεγάλοι λέμε χρόνια πολλά μόνο στις γιορτές, τραγουδάμε τα κάλαντα μόνο τα Χριστούγεννα, στέλνουμε ευχές όποτε το καλεί η περίσταση και κοιτάμε με μισό μάτι κάποιον που χτυπάει ένα τριγωνάκι μέσα σε ένα τρένο και μάλιστα όταν τα Χριστούγεννα έχουν τελειώσει.
Κάποια στιγμή γύρισα το βλέμμα μου να ξαναδώ τα παιδιά που χτυπούσαν τα τριγωνάκια τους, μα εκείνα είχαν κατέβει από το Μετρό. Πρόσεξα τότε ότι ένα από τα παιδιά είχε ξεχάσει -ή είχε παρατήσει ίσως- το τριγωνάκι του στη θέση, που πριν λίγο το ίδιο παιδί καθόταν να ξεκουραστεί. Μα τι γύρευε ένα τριγωνάκι πάνω σε ένα κάθισμα τρένου; Οι επιβάτες που έμπαιναν το κοιτούσαν παράξενα. Κανείς δεν το σήκωνε για να καθίσει. Το τριγωνάκι ταξίδευε σαν πραγματικός επιβάτης.
Κι αν μπορούσε να μιλήσει, σκέφτηκα, τι θα μου έλεγε; Ντράπηκα όμως να το ρωτήσω και να αρχίσω κουβέντες με ένα τριγωνάκι. Θα με κοιτούσαν κι εμένα παράξενα, καταλαβαίνετε. Είμαι κι εγώ μεγάλος, βλέπετε. Μα όταν κατέβηκα από το τρένο, δεν μπορούσα να βγάλω το τριγωνάκι από το μυαλό μου, ίσαμε τώρα που γράφω αυτές τις σκέψεις μου. Ναι, εκείνο το βράδυ δεν ρώτησα το τριγωνάκι, όμως όταν γύρισα στο σπίτι φαντάστηκα και έγραψα την ιστορία του.
Με ρωτάνε πολλές φορές αν είναι δύσκολο να γράφεις για παιδιά. Δεν ξέρω αλλά νομίζω δεν έχει και μεγάλη σημασία. Μεγαλύτερη σημασία έχει ότι ένα βιβλίο έχει μια μαγεία που μόνο εσείς τα παιδιά μπορείτε να καταλάβετε. Και περισσότερο από αυτό ίσως, να τη νιώσετε και να ακούσετε τον ήχο του Τρι μέσα στην καρδιά σας.
Αν είπα τη λέξη μαγεία, είναι γιατί πιστεύω ότι είναι πράγματι μαγικό αυτή η συνάντησή μου με το τριγωνάκι στο τρένο, να γίνεται παραμύθι και να συντροφεύει τα όνειρα και τις στιγμές τόσων παιδιών. Αν είχα μπει σε έναν άλλο συρμό εκείνο το βράδυ, ίσως αυτή η ιστορία να μη γραφόταν ποτέ.
Αγαπημένοι μου φίλοι,
Η ιστορία του Τρι δεν έχει αρχή και τέλος. Ο Τρι το τριγωνάκι είναι σίγουρα τριγωνάκι αλλά δεν είναι μόνο ένα τριγωνάκι. Είναι κάθε άνθρωπος που ψάχνει κάποιον για να του μιλήσει στη γλώσσα της φιλίας, της αγάπης και της αποδοχής. Είναι ο συνάνθρωπός μας ανεξάρτητα από χρώμα ή θρησκεία. Είμαι εγώ, είσαι εσύ, είναι αυτός, είμαστε εμείς, είστε εσείς, είναι αυτοί... και εδώ πιστέψτε με, δεν παίζει κανένα ρόλο η ορθογραφία. Υπάρχει και η ορθογραφία της καρδιάς, αυτή που ποτέ δεν κάνει λάθη, αν ξέρεις να αγαπάς χωρίς όρια.
Γι' αυτό και εσείς τα παιδιά πρέπει να γνωρίζετε ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, ειδικά στις μέρες μας που περιμένουν την αγάπη και τη στοργή σας, όπως το μικρό τριγωνάκι της ιστορίας μας. Ένας από αυτούς είμαι κι εγώ και σας ευχαριστώ από καρδιάς για την αγάπη και τη φιλία σας.
Μην ξεχνάτε πως η χαρά της ζωής και η ευτυχία κρύβεται σε απλά πράγματα, μα πολλές φορές δεν τα βρίσκουμε γιατί τα ψάχνουμε πολύ μακριά, είναι όμως τόσο κοντά μας, αρκεί ο ήχος από ένα τριγωνάκι για να μας κάνει να στρέψουμε το βλέμμα μας προς τα ωραία και ευγενικά στοιχεία της ζωής. Ένα γλυκό χαμόγελο, μια ζεστή αγκαλιά, ένα τριγωνάκι, ένα παραμύθι και η ζωή μας μπορεί να αποκτήσει νόημα και περιεχόμενο.
Καλά Χριστούγεννα σε όλους και στον καθένα σας προσωπικά.
Με την Αγάπη μου
Γιώργος Κατσέλης 




Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2012 (Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού)







Συνέντευξη στον ΜΑΓΙΚΟ ΚΟΣΜΟ

http://www.kosvoice.gr/%CE%BF-%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82